24 november 2025

Toen ik een paar jaar geleden het stokje overnam bij ZFM, had ik (Yoran Kipping) een duidelijke ambitie: politici, en met name collegeleden, vaker bevragen op hun besluiten en handelen. Door in gesprek te gaan, wordt beleid beter uitgelegd en politiek begrijpelijker voor inwoners. Vanuit het CKC maakten we de afgelopen twee jaar daarom Zoetermeer is het Gesprek, waarin lokale onderwerpen openlijk aan tafel worden besproken.

Wat niet de bedoeling was, is dat uitspraken uit die gesprekken worden gebruikt als politiek munitie. Toch zie ik in een recent interpellatieverzoek citaten uit ons programma terug, die naar mijn mening uit hun context zijn gehaald.

Het interpellatiedebat richt zich op wethouder Wim Blansjaar, die maandag 24 november mogelijk het vertrouwen van de raad verliest. Blansjaar, wethouder namens de PvdZ, kwam destijds als vervanger van wethouder Mertens, die door gezondheidsproblemen moest stoppen en inmiddels is overgestapt naar 50+. Zijn benoeming was destijds omstreden vanwege een eerder conflict met de toenmalige directeur van Museum De Voorde, Hans van de Bunte die een reactie ontlokte door de Zoetermeerse collectie “te laten verdwijnen”. Ondanks dat kreeg hij met 21 van de 38 stemmen het vertrouwen van de raad. Inmiddels is Blansjaar 72 en heeft hij aangekondigd na de verkiezingen niet terug te keren; zijn termijn loopt nog ongeveer een half jaar.

Een deel  van huidige discussie draait om zijn rol als bestuurder en zijn verhouding tot de ambtelijke organisatie. Volgens het interpellatieverzoek zou hij onvoldoende verantwoordelijkheid nemen voor problemen binnen zijn afdeling. Ik vind dat te kort de bocht, de verantwoordelijkheden voor de werkcultuur vooral liggen bij de gemeentesecretaris en zijn management — niet bij één individuele wethouder. Binnen de organisatie wordt al langer gesproken over stroperigheid en personele wisselingen door onvrede over hun leiding. Kwesties die breder spelen dan één portefeuille of wethouder en in mijn optiek een middel-management probleem zijn.

Ook inhoudelijk liggen er nog dossiers op zijn bord: de herontwikkeling van de Boerderij en het afvalbeleid. De Boerderij-casus loopt al bijna tien jaar, en juist onder Blansjaar is er nu een concreet plan in voorbereiding. Hem nu wegsturen zou de voortgang van dat traject niet versnellen.
Het afvalbeleid is bovendien grotendeels gebaseerd op landelijke afspraken via de VNG. De keuzes zijn beperkt: of het beleid volgen en financieel voordeel behalen, of vasthouden aan het huidige systeem en kosten maken. Voor inwoners verandert er in de kern weinig; het debat gaat vooral over de uitvoering en timing.

De vraag is dan wat het vertrek van Blansjaar zou opleveren, zes maanden voor de verkiezingen. Een opvolger kan in die tijd nauwelijks nog wezenlijke koerswijzigingen doorvoeren. De belangrijkste dossiers blijven liggen, en het college zal de laatste maanden vooral lopende zaken afhandelen.

Dat maakt dit debat vooral symbolisch van aard: een politiek signaal. Het vertrouwen opzeggen is niet in het belang is van de inwoners van Zoetermeer. Uiteindelijk blijft het de gemeenteraad die de koers bepaalt.. dus graag even door de komende maanden, want er zijn meer hoofdpijndossiers zoals Jeugdzorg, de Mandelabrug, Entree, etc. Symboolpolitiek is helpt de inwoner niet.